Heto ang KAPAYAPAAN na alam natin, noong wala pang KAUNLARAN...
>
>
>       Si Nanay ay nasa bahay pag-uwi namin galing sa paaralan;
>      Walang mga bakod at gate ang magkakapit-bahay,
>       kung meron, gumamela lang;
>
>        10 sentimos o diyes lang ang baon: singko sa umaga, singko sa hapon;
>
>       Merong free ang mga patpat ng ice drop: buko man o munggo.
>
>        Mataas ang paggalang sa mga guro at ang tawag sa kanila ay
>     Maestro/a:
>       Di binibili ang tubig, pwedeng maki-inom sa di mo kakilala.
>
>        Malaking bagay na ang pumunta sa ilog para mag-picnic, o kaya sa
>     tumana;
>
>
>       Grabe na ang kaso pag napatawag ka sa principal's office o kaya
>     malaking
>      kahihiyan kapag bagsak ka sa exams;
>
>        Simple lang ang pangarap: makatapos, makapag-asawa, mapagtapos ang
>     mga
>      anak...
>
>        Pwedeng iwan ang sasakyan at ibilin sa hindi mo kakilala; wala
>     namang
>      lock ang mga jeep na Willy's noon.
>
>        Mayroon kaming mga laruan na gawa namin at hindi binili: trak-trakan
>      (gawa sa rosebowl ang katawan at darigold na maliit ang mga gulong,
>      "sketeng" (scooter) na bearing na maingay ang mga gulong at de-sinkong
>      pako para sa preno; patining na pinitpit na tansan lang na may 2 butas
>     sa
>      gitna para suotan ng sinulid (pwede pang makipag-lagutan); sumpak,
>      pilatok, boca-boca, borador, atbp.
>
>        Di nakikialam ang mga matanda sa mga laro ng mga bata: kasi laro nga
>      iyon.
>
>        Maraming usong laro at maraming kasali: laste, gagamba, turumpo,
>     tatsing
>      ng lata, pera namin ay kaha ng Philip
>       Morris, Malboro, Champion (kahon-kahon yon!)
>
>        May dagta ang dulo ng tinting na hawak mo para makahuli tutubi,
>      nandadakma ka ng palakang tetot, pero ingat ka sa palakang saging
>     dahil sa
>      kulugo;
>
>       Butas na ang sakong ng Spartan mong tsinelas - suot mo pa rin;
>       Namumugalgal ang pundiya ng kansolsilyo mo kasi nakasalampak ka  sa
>     lupa.
>
>
>       Sa modernong buhay at sa lahat ng kasaganaan sa high technology... di
>     ba
>      minsan nangarap ka na rin... mas masaya noong araw!
>
>       Sana pwedeng maibalik...
>
>        Takot tayo ngayon sa buhay. Kasi maraming napapatay, nakikidnap,
>      maraming addict at masasamang loob... Noon takot lang tayo sa ating
>     mga
>      magulang at mga lolo at lola. Pero ngayon, alam na natin na mahal pala
>      nila tayo kayat ayaw tayong mapahamak o mapariwara... Na una silang
>      nasasaktan pag pinapalo nila tayo...
>
>        Balik tayo sa nakaraan kahit saglit...
>       Bago magkaroon ng internet, computer, at cellphone.
>       Noong wala pang mga drugs at malls.
>       Bago pa nauso ang counter strike at mga game boys.
>       Tayo noon... Doon...
>
>        Tinutukoy ko ang harang taga o tumbang preso kapag maliwanag ang
>     buwan;
>      Ang pagtatakip mo ng mata pero
>      nakasilip sa pagitan ng mga daliri pag nanonood ka ng nakakatakot sa
>     "Mga
>      Aninong Gumagalaw"
>
>        Unahan tayong sumagot sa Multiplication Table na kabisado natin,
>     kasi
>      wala namang calculator.
>       Abacus lang ang meron tayo...
>
>        Pag-akyat natin sa mga puno; pagkakabit ng kulambo; lundagan sa
>     kama;
>      Pagtikwas o pagtitimba sa poso;
>       pingga ang pang-igib ng lalake at may dikin naman ang ulo ng babae;
>
>        Inaasbaran ng mga suberbiyo ang usansiya; Nginig na tayo pag lumabas
>     na
>      ang yantok-mindoro o buntot-page.
>
>        Nai-sako ka rin ba? O kaya naglagay ka ba ng karton  sa pwet para
>     hindi
>      masakit ang tsinelas o sinturon?
>
>        Pamimili ng bato sa bigas; tinda-tindahan na puro dahon naman,
>      bahay-bahayan na puro kahon; naglako
>       ka ba ng ice-candy o pandesal noong araw?
>
>        Karera sa takbuhan hanggang maubos ang hininga; pagtawa hanggang
>     sumakit
>      ang tiyan;
>
>        Meron pa bang himbabao, kulitis at pongapong? O kaya ng lukaok,
>     susuwi
>      at espada?
>
>        Susmaryosep ang nadidinig mo pag nagpapaligo ng bata...  Estigo
>     santo
>      kapag nagmamano.
>
>        Mapagod sa kakalaro, minsan mapalo; matakot sa "berdugo" at sa
>     "kapre";
>      Tuwang-tuwa kami pag
>       tinalo ang tinale ni itay kasi may tinola!
>
>
>       Yung crush mo?
>
>        Pag recess: mamimili ka sa garapon ng tinapay - alembong,
>     taeng-kabayo o
>      biscocho?
>       Pwede ring ang sukli ay kending Vicks (meron pang libreng singsing) o
>      kaya nougat o karamel;
>
>        Kung gusto mo naman - pakumbo o kaya kariba, mas masaya kung inuyat;
>
>
>        Puriko ang mantika, at mauling na ang mukha at ubos na ang hininga
>     mo sa
>      ihip kasi mahirap magpa-rikit ng apoy.
>
>        Madami pa...
>
>        Masarap ang kamatis na piniga sa kamay at lumabas sa pagitan ng
>     daliri
>      para sa sawsawan, ang palutong pag
>       isawsaw sa sukang may siling labuyo, ang duhat kapag inalog sa asin,
>     ang
>      isa-sang isubo ang daliri kasi puno
>       na ng kanin...
>
>        Halo-halo: yelo, asukal at gatas lang ang sahog;
>
>        Sakang ang lakad mo at nakasaya ka kasi bagong tuli ka; o naghahanap
>     ka
>      ng chalk kasi tinagusan ang palda
>       mo sa eskwelahan.
>
>       Lipstick mo ay papel de hapon; Labaha ang gamit para  sa
>     white-side-wall
>      na gupit;
>
>       Naglululon ka ng banig pagkagising; matigas na amirol ang mga punda
>     at
>      kumot; madumi ang manggas ng damit mo
>       kasi doon ka nagpapahid ng sipon, di ba?
>       Pwede rin sa laylayan...
>
>        May mga program kapag Lunes sa paaralan; May pakiling kang dala kung
>      Biyernes kasi magi-isis ka ng desk.
>
>        Di ba masaya? Naalala mo pa ba?
>       Wala nag sasaya at gaganda pa sa panahon na yon...
>       Masaya noon at masaya pa rin tayo ngayon habang  ina-alaala iyon...
>
>        Di ba noon...
>
>       Ang mga desisyon ay ginagawa sa awit na "sino ba sa dalawang ito? Ito
>     ba
>      o ito?" Pag ayaw ang resulta
>       di ulitin: "sino ba sa dalawang ito? Ito ba o ito?"...
>
>       Awit muna: Penpen de Serapen, de kutsilyo, de almasen. How how the
>      carabao batuten...
>
>       Presidente ng klase ay ang pinakamagaling, hindi ang pinaka-mayaman;
>      Masaya na tayo basta sama-sama kahit
>       hati-hati sa kokonti; Nauubos ang oras natin sa pagku-kwentuhan, may
>     oras
>      tayo sa isat-isa;
>
>       Naaasar ka kapag marami kang sunog sa sungka; kapag buro ka sa
>      pitik-bulag o matagal ka ng taya sa holen.
>
>        Yung matatandang kapatid ang pinaka-ayaw natin pero sila ang
>     tinatawag
>      natin pag napapa-trouble tayo.
>
>        Di natutulog si Inay, nagbabantay pag may trangkaso tayo; meron
>     tayong
>      skyflakes at Royal sa tabi.
>
>       Kung naaalaala mo ito... nabuhay ka na sa KAPAYAPAAN!
>       Pustahan tayo nakangiti ka pa rin!
>       Nasa iyo ang susi... paki-buksan lang kaibigan...
> 
from. email...
 
No comments:
Post a Comment